PATRON

Józef  Rudolf Kustroń Generał Brygady Wojska Polskiego, urodzony 16 października 1892 roku w Stryju.

Młodość spędził w nowym Sączu, gdzie osiadła jego rodzina. Podczas nauki w szkole średniej, należał aktywnie do polskich nielegalnych organizacji niepodległościowych, w tym związku młodzieży Zet, sam także je organizował.
W 1910 podjął studia prawnicze i filozoficzne na Uniwersytecie Jagieloński w Krakowie. W 1912 wstąpił do paramilitarnego polskiego Związku Strzeleckiego. Równolegle ze studiami na uniwersytecie, studiował również
w Akademii Handlowej.

Po wybuchu I Wojny Światowej wstąpił do Legionów Polski i został w stopniu chorążego dowódcą plutonu
w IV batalionie 2 Pułku Piechoty Legionów, skierowanego na front przeciw Rosji. 29 października 1914 został ciężko ranny w bitwie pod Mołotkowem , po której otrzymał awans na podporucznika. Po leczeniu w szpitalu, powrócił na front w stopniu porucznika. Objął tym razem dowództwo 2 kompanii w 4 Pułku Piechoty Legionów. Walczył
z pułkiem m.in. pod Jastkowem na Lubelszczyźnie i na Wołyniu. Pod koniec 1916 awansował do stopnia kapitana
i mianowany adiutantem 2 pp. Na skutek kryzysu przysięgowego, gdy polscy żołnierze odmówili złożenia przysięgi na wierność cesarzom Niemiec i Austro-Węgier, Kustroń został przez Austriaków zdegradowany i przeniesiony do jednostki austriackiej piechoty. Od 1917 działał
w polskiej konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej.
Od 31 października 1918 uczestniczył w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w Krakowie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Kustroń początkowo pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych i na stanowiskach sztabowych. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, od lipca 1920 kierował z ramienia Naczelnego Dowództwa w stopniu podpułkownika przewozami wojskowego transportu kolejowego i ewakuacją kolejową na zachód. Za zasługi podczas wojny polsko-bolszewickiej został odznaczony w 1923 Orderem Virtuti Militari.

Po wojnie polsko-rosyjskiej służył w piechocie. Był zastępcą dowódcy 42 Pułku Piechoty w Białymstoku, a od stycznia 1925 dowódcą 55 Pułku Piechoty w Lesznie. W 1926 awansował do stopnia pułkownika. Podczas przewrotu majowego, Kustroń jako piłsudczyk nie dopuścił do wyruszenia swojego pułku na odsiecz siłom rządowym. Następnie od sierpnia 1930 był dowódcą piechoty dywizyjnej 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu,
po czym w październiku 1935 objął dowództwo 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku. Z dywizją wziął udział
w zajęciu Zaolzia. W marcu 1939 otrzymał awans na generała brygady. W Bielsku, mieście o dużym procencie ludności niemieckiej, Kustroń zaangażował się aktywnie w działalność o polskim charakterze społeczno-politycznym, gospodarczym i narodowym. Był także prezesem oddziału Polskiego Związku Zachodniego.
Jeszcze przed wybuchem wojny, oddziały polskie na tym terenie zmagały się z niemiecką dywersją.

Podczas kampanii wrześniowej gen. bryg. Józef Kustroń dowodził nadal 21 Dywizją Piechoty Górskiej, wchodzącą
w skład Grupy Operacyjnej „Bielsko” i Armii „Kraków”. Od 1 września 1939 21 DPG uczestniczyła w ciężkich walkach odwrotowych, po których osłabiona przedarła się na południową Lubelszczyznę. 16 września dywizja, usiłując przebić się, stoczyła zaciekłą walkę pod Oleszycami
z przeważającymi siłami niemieckiej 45 Dywizji Piechoty.
Około godz. 14 w lesie między Koziejówką a Ułazowem generał Kustroń został zabity, uczestnicząc w ataku podczas próby przebicia się. Został pochowany na polu bitwy. W 1953 jego grób przeniesiono do Nowego Sącza.